Weblogbericht | 12-01-2023 | College voor de Rechten van de Mens

Ongelijke beloning bij Wehkamp

In de eerste zaak dient een vrouwelijke bedrijfsjurist een klacht in. Ze werkt bij het bedrijf Wehkamp B.V. en komt erachter dat ze daar aanzienlijk lager beloond wordt voor hetzelfde werk dan een mannelijke bedrijfsjurist die een paar maanden na haar in dienst is getreden. Hij verdient 1000 euro bruto meer. Wehkamp vindt dat dit verschil terug te voeren is op de waardering van de werkervaring. Het College vindt deze verklaring echter niet aannemelijk. Wehkamp maakt niet duidelijk waarom de ene soort ervaring meer waarde heeft dan de andere en op welke objectieve maatstaven dat is terug te voeren. Het oordeel: Wehkamp discrimineerde de vrouw op grond van geslacht. Dit oordeel brengt de vrouw in de hoger beroepsprocedure bij het Gerechtshof in Leeuwarden. Daarop besluit Wehkamp om nog voordat er een uitspraak wordt gedaan vrijwillig het volledige achterstallige salaris en een aanvullende ontslagvergoeding te betalen.  

Reiskostenvergoeding bij de Provincie Groningen 

De tweede zaak waarbij de melding beloond wordt is van een vrouw die vanwege haar longziekte alleen met de auto naar haar werk bij de Provincie Groningen kan. Deze vergoedt echter alleen reiskosten bij gebruik van duurzaam vervoer, zoals het OV, vanwege klimaatdoelstellingen. Als gevolg hiervan moet de vrouw haar reiskosten zelf betalen. De vrouw vindt dat zij wordt gediscrimineerd en dient een klacht in bij het College. De Provincie Groningen is van mening dat er geen sprake is van verboden onderscheid op grond van handicap of chronische ziekte. De doelstelling is om medewerkers CO2-neutraal te laten reizen, waarbij ze gestimuleerd worden met het openbaar vervoer, de fiets of te voet te reizen. De provincie zegt hierin een voorbeeldfunctie te hebben en daarom geen uitzonderingen te kunnen maken. Het College oordeelt dat de Provincie Groningen toch verboden onderscheid heeft gemaakt op grond van handicap of chronische ziekte. Een reiskostenvergoeding wordt aangemerkt als secundaire arbeidsvoorwaarde en daarin moeten werknemers gelijk behandeld worden. Er is sprake van indirect onderscheid omdat Provincie Groningen het beleid zo strikt hanteert dat voor mensen met een beperking, die geen andere keuze hebben dan met hun eigen auto te komen, geen maatwerk kan worden geleverd.  Naar aanleiding van dit oordeel past de Provincie Groningen de reisregeling aan: werknemers die vanwege medische redenen niet in staat zijn om te reizen met duurzame middelen kunnen nu ook aanspraak maken op een reiskostenvergoeding.  

T-Mobile en direct onderscheid op grond van nationaliteit

In de derde zaak doet een man met de Italiaanse nationaliteit een aanvraag voor een abonnement met toestelkrediet bij provider T-Mobile. Deze aanvraag wordt afgewezen, bij navraag vanwege het feit dat hij geen Nederlands paspoort heeft. Nu is het zo dat de meeste telefoonproviders een specifiek acceptatiebeleid hanteren bij het afsluiten van een abonnement met toestelkrediet. Bij zo’n abonnement wordt een beperkt aantal documenten geaccepteerd waarmee de klant zich kan legitimeren, waaronder een Nederlands paspoort of identiteitskaart, of een Nederlands rijbewijs. Op dit acceptatiebeleid is ook een uitzondering: élke klant kan een toestelkrediet krijgen als deze minimaal een jaar een Sim Only abonnement bij T-Mobile heeft gehad. De man met Italiaanse nationaliteit voldoet hieraan, omdat hij al jaren Sim Only klant is. Omdat de provider hier niet naar heeft gevraagd en in de afwijzing rechtstreeks verwees naar de niet-Nederlandse nationaliteit van de man, is er volgens de wet sprake van direct onderscheid op grond van nationaliteit. De man is daarom gediscrimineerd, oordeelt het College. De provider heeft laten weten de aanbeveling ter harte te nemen en heeft toegezegd medewerkers en sales partners in een verplichte training nogmaals op de hoogte te brengen van het huidige acceptatiebeleid. De provider heeft laten weten dat in deze training aandacht wordt gegeven aan het vragen van aanvullende informatie om per situatie na te kunnen gaan of iemand aan de acceptatievoorwaarden kan voldoen.

Melden, hoe pak ik dat aan? 

Er zijn twee mogelijkheden. Als je alleen melding wil maken van je discriminatie-ervaring en dus geen procedure wil, kun je een melding (anoniem) doen via het online formulier Misstand melden. Je kunt ook melding doen als je twijfelt of je een klacht wil of kan indienen. Het College kan je daar vervolgens vrijblijvend over informeren. 

Een klacht dien je in als je vermoedt gediscrimineerd te zijn en je van het College een oordeel wilt over je klacht. Dat kan via het online formulier Oordeel aanvragen. Het College komt tot een oordeel nadat het onderzoek heeft gedaan naar je klacht. Dat doet het College door je situatie te onderzoeken, en eventueel de partij waarover je klaagt te vragen om te reageren op je klacht en meestal door het houden van een zitting. Aan het einde van de procedure oordeelt het College of in jouw situatie sprake was van discriminatie. Deze procedure is gratis.